Doorgaan of uitrusten?
De behoefte aan rust voelen is één, er aan toegeven is twee. Persoonlijk vind ik het soms een uitdaging toe te geven aan de behoefte naar rust. Het voelt als een soort innerlijke tweestrijd, doorgaan of uitrusten. Toch kies ik er meer en meer voor om naar mijn gevoel te luisteren. Toe te geven als ik voel dat ik naar rust verlang.
Gewoon even niets
Zo ook deze week. Na veel afspraken, veel ideeën uitgewerkt te hebben en fysieke klussen in huis te hebben gedaan, voel ik het. Het is tijd voor rust. Die rust kan in iets heel kleins zitten. Een boek lezen, een wandeling maken, gewoon even bankhangen met de televisie aan, een kopje thee drinken op mijn favoriete plekje in huis. Gewoon even niets, om me zo weer op te laden.
Een uitdaging
Waarom is het soms zo lastig om rust te nemen? Is het gewoon ‘not done’? Want we moeten er gewoon staan en doorgaan? Is het onze kritische stem die zegt dat er geen tijd is voor rust. Want er is nog genoeg te doen. Wordt rust geassocieerd met luiheid? Zo maar wat gedachtes die ik zelf herken wanneer ik eigenlijk toe wil geven aan het verlangen naar rust. En jij? Hoe is dat voor jou?
Neem dat momentje
Bijzonder hoe we onszelf vaak ‘voor de gek houden’ met al deze gedachtes en daardoor niet de rust opzoeken. Terwijl we waarschijnlijk weten en voelen dat we op halve kracht lang niet leveren wat we op volle kracht wel kunnen. Terwijl we weten wat de consequentie kan zijn van doorgaan. Ziek worden, prikkelbaar zijn, ons lontje wordt korter. Tenminste … bij mij wel Dus conclusie, een beetje rust op zijn tijd is helemaal zo gek nog niet. Laten we dat kritische stemmetje gewoon een beetje proberen tegen te spreken. Neem dat momentje voor jezelf. Gewoon omdat het kan.